İşte geldim.. İşte odamdayım.. Sanki araya o korkunç aylar girmemiş gibi.. Sanki uzuunnn bir uykuya yatmışım da yeni uyanmışım gibi.. Sanki bu sene hiç kış olmamış gibi..
Sabah erken kalk, duş al, okula git, sonra öğlende ece'nle buluş, akşam anıl'larla takıl, gece 1 e doğru eve gel, yat zıbar.. Bu sıradan günleri bile özlemişim, resmen şu yarınki plan için heyecanlıyım.. Ha bir de aramızda kalsın biraz endişeliyim.. Yarın kuvvetli ihtimal onunla karşılaşacağım.. Aylar sonra ne hissedeceğim, merak ediyorum..
Bir de aslında birşey daha var.. Bahsetmekten ölesiye korkuyorum. İyi şeyler düşünüp, güzel hayaller kuruyorum, bir mesaj geldiğinde mesajı okurken gülümsüyorum.. Sonra kendine gel lan diyorum, inanma diyorum, olan sana olur sonunda diyorum, büyüdün ulan, büyüdün artık piç, kapılma rüzgarlara diyorum.. Sonra tekrar bir mesaj geliyor, ben yine gülümsüyorum..
Ütopya dediğin sade bir rüya mıdır?.. Gerçek olduğu hiç görülmüş müdür?.. Birine kapılmak, hem de bu saatten sonra, hem de bu şekilde; kaldırıp kendini pencereden aşağı atmaktan farklı değildir hem, değil mi?
Sanırıp bu gece şarap birazcık çarptı..
Neyse, şimdi uyku vakti.. Saygılar efenim..
