Belki de normalleşme belirtisidir bu.. Sabahtan beri evdeyim bugün ama yine de dolu dolu geçti günüm.. Kitap okudum.. Sonra ben yokken babamın benim için biriktirdiği o pek sevdiğim Atlas Dergilerini serdim önüme, onları okudum, o eski mis gibi şarkılarını dinledim Enrico Macias'ın.. Nette gezdim.. 2 hafta önce sipariş ettiğim tişörtler gelince çocuklar gibi sevindim.. Falan filan.. Ama normalleşme belirtisiyle kastettiğim bunlar değil.. Aşık olmak istiyorum ben sanırım. Tanrım, hiç çıldırmamış olmalıyım! Hayır, yanlış yazmadım, çıldırdım vakti zamanında ama çıldırmamış gibi nasıl aşık olmak isterim ki şimdi! Bilemiyorum..
Belki de yaklaşan sonbahar, hani o geçen yıl tadını alamadığım, onun başının altından çıkıyordur tüm bunlar! Bu sefer dolu dolu yaşamam için?! Ne de olsa Kasım doğumlu bir sonbahar kızıyım.. Bilemiyorum.. Ama ben şu dizeleri a d a m ı n b i r i n e (henüz tanımıyorum) söylemek istiyorum!!!
...
Bekarlara ev vermiyorlar,doğru;
Evlilere kız vermedikleri de doğru,
Bu yüzden bir gün seni bırakırım ya,
Tütünü bırakmak gibi bir şey olur bu.
Evet, gün geliyor bıkıyorum senden
Ama İstanbul'dan bıkmak gibi bir şey bu,
Git, istersen, cüzam kap bir yerlerden,
Görmek istersen, nicedir, tutkunluğumu.
Cemal Süreya
