Hayran kaldığım bir kadın ve İlk aşkım

  Parmaklarımın ucuna gelen cümleleri bir hışımla kovuyorum.. Kovuyorum, kovuyorum lakin onlar inatla geri geliyorlar.. O'nu utandıracak cümleler yazmak istemiyorum ama bir yandan da herkese O'nu göstermek istiyorum: "Bakın! Bakın burda bir kadın var, ben ona hayran kalıyorum; her yazısında, her yorumunda.. Bakın, işte burda!.."
 
  Beni affet  Min'el La ; herkes bilsin istedim..

*

  Efendim bu hayran olunası kadın benim en eski ve en onulmaz yaramı sonunda göstermeme önayak oldu.. Görünce, okuyunca onun yazdıklarını ki bknz. mesela bu , paylaşmalı dedim artık.. Onu kaybettiğim günlerde ve sonrasında yaşadıklarımı dile getirmeyi bile 15 sene sonra yarım yamalak becerebilmiş bir insanım ben.. Asla kimse bilmedi tüm gerçeklerimi.. Şimdilerde ise sadece diyorum ki;

  Tüm kızların ilk aşkı babasıdır.. Benim ilk aşkımsa O'ydu.. Hani bir şarkı var: "En çok beni severmiş o" der; en çok beni severmiş o.. Ve ben en çok onu severmişim.. Benim ilk aşkım; benim yalnız prensim; bembeyaz tenli, çakır gözlü ilk sevdiğim, dut ağaçlarının gölgesinde koynunda uyuduğum... Dedem.. Özlemek ne demek bizden daha iyi bilen birileri daha var mıdır?