Hiç

Olmadı tanrım. Olmuyor. Çürümeye devam ediyorum ama kimse görmüyor. Öyle güzel kandırıyorum ki herkesi, oh, öyle güzel inanıyorlarki tıslayan dilime. Bomboş bakan gözlerimin farkında bile değiller.. Oysa ben her sabah ve her akşam kendimle gözgöze gelmemek için fayansları sayıyorum banyolarda.. Her gece bugünü de atlattım açık vermeden diye uyuyorum.. Ve her sabah aynı yorgunlukla uyanıyorum, yine mi diyen iç sesim eşliğinde.. Bitmedi tanrım. Bitmiyor. "İyisin artık" cümlesine gülümseyip kusuyorum her gün içime.. "İyiyim artık, hıhımm".. Öyle iyiyim ki yokum artık, öyle iyiyim ki hissetmiyorum, sevmiyorum, düşünmüyorum, sadece çürüyorum, çürüyorum tanrım.. Neyin azabı bu diye bile sormuyorum artık, öyle kabullendim ki bu boşluğu.. 

Öyle kabullendim ki yokluğunu tanrım..

öyle

kabullendim

ki,

öyle..