Kafam Dağınık A Dostlar!

  Benim annem de demişti oysa, hani Teoman'ın "Dedi Annem" şarkısındaki gibi:

  "Çok kitap okuma."

  Ne farkeder ki kitap okumasam internette okuyorum sürekli birşeyler. Çevrem sığlaştıkça ben daha çok okuyorum. Böyle kaçıyorum belki de onlardan. Asosyal olma yolunda ilerlediğimi düşünüyorum zaman zaman. Aslında çok güzel olabilirdi. Ama birgün bile boş kalmayan bir evde yaşıyorum. Bayram tatilinde ben ailemin yanına gitmeyip burda kaldım ya, Tanrım ne kadar mutluydum! Çok sevdiğim 2 arkadaşım var, onlar geldiler birkaç gün, daha bir mest oldum. Aynı dili konuştuğum, aynı müzikle hüzünlenip, aynı müzikle silkelendiğim insanlar.. Uzun sohbetler edebildiğim insanlar.. Yıllardır her anımda yanımda biten insanlar.. Mesela dün de  misafirlerimiz vardı. Tamam gayet güldüm, eğlendim ama eksik kalan o kadar çok şey vardı ki.. Ara ara öyle sıkıldım, öyle rahatsız oldum ki.. Mesela ben ne zaman içsem mutlaka bir Ahmet Kaya çalacak o ortamda. Arkadaşlardan birinin laptopundan müzik dinleniyordu, dedim aç ordan bir "Söyle".. Ne dese beğenirsin?
  -Yok açmayalım.
  +Niye?
  -Açmayalım ya.
  +Ya aç!
  -Benim bilgisayardan açmayın o zaman.
  +Ebenin .. !

  Demedim tabii. Hatta hiçbir şey demedim. Çünkü artık kimle tartışılır, kimle tartışmaya lüzum yoktur ayırt edebiliyorum. Kalktım, başka bir laptopu aldım, geldim, açtım dinledik.. Zaten aynı adam birkaç saat önce yanındaki bir elemanla şöyle bir muhabbet etmişti:

  -Nefes'i izledin mi abi?
  +Evet, izledim, çok iyiydi ya.
  -Değil mi ya.. Ben ki dedem öldü, mezarına kendi ellerimle defnettim, o zaman bile duygulanmadım, ağlamadım; bu filmi izlerken ama nasıl ağladım biliyor musun!

  Sen "Vay da vay ....." demekten kendini alabilir miydin? Ben alamadım. Aklıma şu cümleler geldi:

  "En değersiz gurur, milli gururdur. Bu, onunla gurur duyandaki bireysel özelliklerin yoksunluğunu ele verir. Çünkü insan neden milyonlarca insanla paylaştığı bir özelliğe tutunma gereği duyabilir ki başka türlü? Dikkate değer kişisel niteliklere sahip olan, sürekli göz önünde bulundurduğu ülkesinin hatalarını açıkça görebilecektir. Ama dünyada gurur duyabilecek hiçbir şeyi olmayan her zavallı aptal gurur duyabilmek için son çare olarak ait olduğu ülkesi ile gurur duyar."  Arthur Schopenhauer

  Zaten oldum olası ırkını insanlığının önüne koy-a-bilen insanları anlamamıştım. Yakın zamanda okuduğum şu cümleler öyle güzel özet geçmiş ki..

  Yahu ben aslında birkaç cümle yazıp, bir bağlantı verip gidecektim.. Ama nerelere geldim yine.. Kafam dağınık, toplayamıyorum, kusura bakılmasın..
  Velhasıl işte o bağlantı :