Ne kalırdı ki geriye? Tanımadıkları yüzümden başka.. Dağınık bir oda, okunması gereken kitaplar, biraz kül, birkaç da fotoğraf işte.. Ve de bolca acı.. Ama bunu onlara yapamadım. Ben de kendimi acıttım. Belki biraz fazla.. Hatta belki biraz fazla ağladım, belki biraz fazla depoladım ciğerlerime zifti, ama bir tek ben acıdım. En iyi seçeneğim buydu.
