Bir sabah uyandığında kendini 80 yaşında, kaybetmeye ve acımaya alışmış, kabullenmiş ve rahatlamış bulursun. Kemik yaşın muhtemelen 80'in yakınlarından bile geçmiyordur. Aynada gördüğün kadın eski fotoğraflardaki o kız çocuğunu andırmıyordur bile. Bir cigara yakarsın. Bir kahve yaparsın. Bu düşünceler de diğerleri gibi uçup gider hemen birkaç dakikaya..Uzak değil dünyanın kapıları * ama dersin.. Yapman gerekenler serilir önüne o an, itiraz etmezsin. Play tuşu neredeydi sevgilim? Hah, işte burda..
Yaşamaya devam edersin.
