Yanlış ilişkiler ayağımı yerden kesiyor.
Kıyamıyorum kimseye yine de... Kendime kıyıyorum yine. Ruhumu başka, aklımı başka yerde buluyorum yeniden. Yaramamış mı bana hayatıma verdiğim 18 aylık ara... Adımlarım eskisinden yarım... Adımlarım eskisinden yaralı... Gördükleri yüzlerim, görmediklerini gizliyor. Ve ben bu sabah, en çok bu sabah, kendimden utanıyorum. Dışlayasım geliyor yine kendimi kendimden... Ama yapamıyorum... Her yolun sonunda ona kıyıyorum çünkü... Kendinden başka kimsesi olmayan da, kendinden başka düşmanı olmayan da benim aslında... Severken öldürdüğüm.. Yalan söylüyorum: Ben aslında kendimi hiç sevmiyorum.
Dün bile geçti, su ve sigarayla yaşıyorum. Tüm bu beslenmemeye rağmen nasıl hala kilom sabit anlamıyorum. Yerimde başkası olsa hastalanmıştı çoktan. Aslında yerimde başkası olsa, ölmüştü de çoktan... Bildikleri bilmediklerinden az herkesin... En yakınımda duranın bile... Sarhoş sözcüklerim ağzımdan kaçıyor bazen ama biliyor kendini sessiz kalması gerekenler... Onlar sanıyor ki sarhoşum diye döküyorum içimi.. Oysa meselenin merkezi onlar gibi dursa da, değiller aslında... Ortada duran koca boku kimse görmüyor yani... İçsem de, sıçsam da çıtı çıkmıyor o düşüncelerin... Ama mevzu bu değildi, yine saptım değil mi ana yoldan... Mevzu şuydu: Yanlış ilişkiler ayağımı yerden kesiyor.
Ama ben nerde okumuştum ki bunu?..
