Çok güzel bir geceydi. Uyanmıştım. Güldüm. Güldürdüm. İçtim. 1,2,3,4,5 ! Ama sarhoş olmadım. Mutluydum. Mutluluğun tanımının içten gülebilmek olduğu bir dünyadaydım. En sevdiklerim vardı yanımda.. Şarkı söyledim. Dans ettim. Sarıldım. Özlemiştim. Özlemişlerdi. Sabah son arkadaşımı evden uğurlarken kapıda bana dönüp dedi ki "İyisin artık". Son 5 senemin her ayrıntısına şahit olan bu çocuğu zaten çok seviyordum ama o an sanki daha bir sevdim. Farkımdaydılar onlar benim. Onlar bu dünyada bana kalanlardı. Yanlarındayken mutluluğun tanımına erişebildiklerimdi. "İyiyim" dedim, gülümseyerek.
İyiydim artık sahi ya!..
