.

  Acımdan utanıyorum, acımdan korkuyorum, acım midemi bulandırıyor. Bu kadar insani olmak........ Oysa çoktan istifa etmedim mi ben arzularımdan, umutlarımdan hatta kadınlığımdan!.. Yeterince uzaklaştığıma kanaat getirdiğim zamanlara denk düşmedi mi "geri dönme" kararım.. Hayatımdan yeterince uzaklaşmıştım işte.. Sadece 4 kişi, 4 insan, 4 kıyamadığım varlık.. Ben yoktum içlerinde, ben uzun zamandır yoktum, öncelikler listemde.. Ne bir din kırıntısı kalmıştı geriye, ne de tanrı.. Hiçbirşey!.. Geldim ve kaldığım yerden girdim sahneye.. Oynuyorum, sadece oynuyorum.. Ve evet çaba sarfediyorum iyi dedikleri kavrama ulaşabilmek için.. Hayatımın silueti bile yokken görüntüde ama bu acı da neyin nesi? Söylemeye kalksam koparır atarım bu dili, yazmaya kalksam acımadan keserim bu parmakları.. Ama çektiğim bu acıya dayanamıyorum.. Dayanamıyorum.. Ağırlığından değil, insani oluşundan.. Acizliğinden.. Lanet olsun! Bir sigara yak! Sonra bir tane daha! Ve bir tane daha! Başka bir bok yapamazsın zaten! Vahşetin anca sahnede işler! Sahneden inip odana çekilince kendine boyun eğersin! Başka bir bok yapamazsın zaten! Tek bildiğin gece, alkol ve sigara! Siktirgit kadın! Siktirgit artık! Sik-tir-git!!!